Niewiele grup rockowych lat 80. przełamało tyle muzycznych barier i było tak oryginalnych jak Red Hot Chili Peppers. Tworząc odurzający nowy styl muzyczny poprzez połączenie funku i punk rocka razem (z wybuchowym pokazem scenicznym do buta), Chili Peppers zrodziła mnóstwo naśladowców w ich ślady, ale nadal udało im się być liderami stada do świtu 21 wieku. Korzenie zespołu sięgają czasów przyjaźni trzech szkolnych kolegów: Anthony'ego Kiedisa, Michaela Balzary'ego i Hillela Slovaka, którzy pod koniec lat 70. i na początku lat 80. uczęszczali do Fairfax High School w Kalifornii. Podczas gdy Balzary i Słowak wykazali się wielką muzyczną obietnicą (odpowiednio na trąbce i gitarze), Kiedis podczas swojej kariery licealnej skupił się na poezji i aktorstwie. W tym czasie Słowak uczył Balzary'ego grać na basie, podczas gdy duet zachęcał Kiedisa, by zaczął wprowadzać swoją poezję do muzyki, co wkrótce zrobił. Pod silnym wpływem rozwijającej się punkowej sceny L.A. (The Germs, Black Flag, Fear, Minutemen, X, etc.) oraz funku (Parliament-Funkadelic, Sly & the Family Stone, etc.), trio rozpoczęło próby z innym przyjacielem, perkusistą Jackiem Ironsem, co doprowadziło do powstania Tony Flow & the Miracully Majestic Masters of Mayhem, kwartetu, który na początku lat 80. grał paski wzdłuż Sunset Strip. To właśnie w tym czasie czwórka dopracowała swoje brzmienie i aktorstwo na żywo (natknęli się na sceniczną sztuczkę, która wkrótce stanie się ich znakiem rozpoznawczym - występując na scenie zupełnie nago, z wyjątkiem tubowej skarpetki pokrywającej pewną część ich anatomii). W 1983 roku Balzary zaczęli używać nazwy "Flea", a grupa zmieniła nazwę na Red Hot Chili Peppers.

Szybko rozeszła się wieść o nadchodzącym zespole, co zaowocowało kontraktem nagraniowym z EMI. Zanim jednak Chili Peppers rozpoczęli pracę nad swoim debiutem, Pchła i Kiedis dostali rozczarowujący cios, gdy zarówno Słowak jak i Irons ogłosili, że wyjeżdżają, by skupić się bardziej na innym zespole, w którym byli, What Is This. Wraz z zastępstwem Jacka Shermana (gitara) i Cliffa Martineza (perkusja), Peppers wydali swój własny debiut w 1984 roku. Jednak brak dwóch oryginalnych członków pokazał, że płyta nie uchwyciła emocji związanych z ich występem na żywo. Podczas gdy płyta nie podpalała świata pod względem sprzedaży, grupa zaczęła budować dedykowane undergroundowe towarzystwo szkolnych radiowców. Do 1985 roku What Is This byli kaputami (po wydaniu jednego albumu z własnym tytułem), a Słowak i Irons powrócili do Peppers, w wyniku czego powstał produkowany przez George'a Clintona Freaky Styley. Chociaż album był lepszy od poprzednika, wciąż brakowało mu ognia doświadczeń koncertowych zespołu, problem, który w końcu zostałby rozwiązany z kolejnym albumem, The Uplift Mofo Party Plan z 1987 roku. Album ten wywarł pierwsze wrażenie na listach przebojów, a rok później, w 1988 roku, ukazała się pięciościeżkowa, stopgapowa EP-ka The Abbey Road. Ale tak jak świat rozgrzewał się do Peppers, tak i Słowak zmarł z powodu przedawkowania heroiny 25 czerwca 1988 roku.

Po śmierci Słowaka Irons opuścił grupę po raz drugi i ostatni, a Kiedis (który walczył wówczas również z narkomanią) i Pchła zdecydowali się na żołnierza. Po nowym składzie z udziałem byłego gitarzysty Parlamentu Blackbyrd McKnight i byłego perkusisty Dead Kennedys D.H. Peligro nie wyszło, duet znalazł godne zastępstwa w nowicjuszach John Frusciante i Chad Smith. The new-look Chili Peppers hit pay dirt od razu, jak ich pierwszy album razem, 1989's Mother's Milk, stał się hitem niespodzianką ze względu na MTV ekspozycji ich teledyski na okładkę Stevie Wonder's "Higher Ground" i piosenkę o ich upadłego przyjaciela Słowacji, "Knock Me Down", jak album został certyfikowany złota na początku 1990 roku. Członkowie zespołu wiedzieli, że ich następne wydawnictwo będzie najważniejszym wydarzeniem w ich karierze, więc przenieśli się do rezydencjalnego studia nagraniowego z producentem Rickiem Rubinem, by pracować nad tym, co stanie się ich najbardziej udanym wydawnictwem, a mianowicie "Stripped-down Blood Sugar Sex Magik" (ich pierwszy album dla wytwórni Warner Bros.). Album stał się potwornym hitem po wydaniu we wrześniu 1991 roku (ostatecznie sprzedał się w samych Stanach Zjednoczonych w oszałamiających siedmiu milionach egzemplarzy), ponieważ zrodził takie hity jak "Give It Away" i pierwszy singiel grupy w Top Ten, "Under the Bridge".

Zobacz także: Tekst piosenki Red Hot Chili Peppers Foxy lady